माती आणि धागा

धागा म्हणाला मातीला किती लाजिरवाणं तुझं जीवन..

लोकांच्या पायदळी तुडवून कसं काय मिळत तुला देवपण…

माती म्हणाली धाग्याला तुझं भविष्य काय असेल तू जाणतोस का?

कधी होतोस वस्त्र तर कधी चिंधी सांग मग तू जगतोस तरी का?

धागा म्हणतो, वस्त्र ?काय त्या वस्त्राची किंमत सांगू तुला कोण अबला नारी बे अब्रू होताना..

त्यापेक्षा आवडेल मला चिंधी बनून कुठेतरी काटेरी झुडुपावर लटकताना..

माझं  भाग्य मोठं मी देवाची मूर्ती होते..समाजात एका उच्च  स्थानी प्रतिष्ठापना माझी होते

कधी  कोणा थोर पुरुष्याच्या पुतळ्याला शेण लावलं जात तर विटंबना पण माझीच होते..

धागा म्हणतो, अगं कंटाळलो मी या दुनियेत भगवा पिवळा हिरवा निळा रंग बनून माणसं दुभागताना ..

पण अभिमान होतो तिरंगी कफन म्हणून शहीद झालेल्या भारत मातेच्या सुपुत्राला कवटाळून घेताना.

माती शेवटी म्हणाली धाग्याला.तुझं माझं अस्तित्व तरी बघ ना..कधी तू माझ्यात मिसळतो तर कधी मी तुझ्यामध्ये बांधून नेली जाते...

..स्वार्थी घमेंडी या दुनियेत शेवटी सगळ्यांचीच माती होते !!!

-मोहनिश महंमद खुंटे

11-07-2017